21. metre

Hayatımın hikayesi başlamış 21 metre geride

Acıyla yoğrulmusum bu uzun mesafede

Yaraların üzerine basmış kahpe insan herzaman

Hiç kimse değil ki korkusuz bir kahraman

Aşk acısı çektim ciğerime filtresiz

Kalktım başım döndü yürüyemedim dengesiz

Kaderimin siniri bozuk patlar her fırsatta

Hayatım geçiyor hep aynı taslakta

Tatlı bir ruyaymış uyandım çocukluğumdan

Yaşamın tadına baktım utandım insanlıktan

Artık tozlu pembe hayaller bile yok

Karnım yediğim kazıklarla tok

Bilemezdim efkar denizinin bu kadar derin olduğunu

Her nefesime sokmadan önce yokluğunu

Hayatımın derin ve anlamsız olduğu zamanlarda

Bir mum oldum eridim karanlıkta

Dostum sakın üzülüp ağlama yaşadıklarına

21 metreden bile kısa hayat aslında..