23. metre

ilham perileri öptü, gözlerimi açtım

rüyamda 22ydim 23e uyandım

çizdim kaderin üstünü yeni bir yol ile

ilerlerken bıraktım hatıralar geride

büyüdüm sanarken yolun başına dönmüşüm

hayatımı gezerken türlü renkler görmüşüm

deli der görse alim sanan kendini

anlatamaz sorarsan kendi bilmez derdini

sakar bir kalemim vardı kendini bitirdi

beyaz kağıt uğruna hayatını yitirdi

üzüldüm üzülmesine ama kendi seçimi

onun isteğiydi nihayetinde bu hayat biçimi

karmaşaydı yaşanan karanlıklık bir orman misali

kurtulmak uğruna verilen savaşın yoktu bir emsali

unutmuşum heycanın tadını rastlmazken rutinde

esti aklıma çıktım yola son yaşadığım metrede

hayat ne alır görürsün, ama bilmezsin ne verir

düşünürken geçtiğin yolu, yeni metreler getirir..