Son Şiir

Ne kadar güzeldi kış bile hatta karanlık bir gece, 

güzel olan sendin ve şarkılar kadar hüzünlüydün içimde çok derinde. 

Hayali bile ızdıraplı yokluğun gerçeğin kendisi oluncaya kadardı yapmacık sevinçler. 

Mutluluk kelime anlamını yitirirken sigaramın efkarlı dumanında eriyip gitmek
işten bile değildi bir mum misali karanlığın kucağında. 

Rüyalarda tatmak çikolata tadındaki sevinçleri yeterli bir mazeretti uyanmayı reddetmek için 

lakin farkında olmak çok tatsızdı kaçabileceğim yerin ancak sabahın ışıkları ve gürültülü cadde sesi olduğunun. 

Bir akşam biter başka bir akşam başlar nereye kadar gider bilmez kimsecikler yani biz faniler. 

Yaşamak bir amaçsa eğer uğrunda yaşamaya değer çünkü; 

büyük gayem, huzurum ve ulaşılması hayattan daha zorumsun sen. 

Son bir kıvılcımla patlayacaksın içimde

Son günüm geldiğinde 

Yorgun gözlerim huzurla kapanırken 

Senin rüzgarla yaptıgın dans eşliğinde 

Bitecek karanlık gece benim en son şiirimde...