Yaz sıcağı terletir ruhumu ve damla damla akar korkularım beynimden yüreğime doğru.. kaybolmak işten bile değil mazisinde aklımın, savaşlar, hüzünler, az da olsa sevinçler..

Huzur sokağı neredeydi diye düşünürken bulmak varya kendini, sanki anlamsız bir rüyadan uyanmak gibi. Sen de biliyorsun değil mi bu hissi..

An gelir görüşün bulanır  ve o ses, o ritm.. korkan göz bebeklerin bir sağa bakar bir sola.. farketmek varya gerceği asıl korku diye buna denir.. o ses kalp atışlarınsa eğer yapabileceğin en güzel şeyin kaçmak olduğunu düşüneceksin mecburen. Ama nereye?  işte bu sorunun yanıtı olsaydı o zaman rahat uyurdun dostum, yinede üzülme..