24. metre

23. metrede yorucuydu uzakta kaldı hüzün

geceleri bir kenarı ittim umudum oldu gündüzüm

el salladım geçmişe veda ettim anılara

24. metre başlasın gücüm ibret olsun kayalara

hayallerimi bırakırsam o gün yüzüm kararsın

ardıma bakıp korkarsam umut peşimi bıraksın

yoldaşım olsun çalışkanlık hırsım gözümü yaşartsın

tökezlediğimde tutmazsa dost kendinden utansın

hep iyi gider mi hayat dediğin hikaye

gitse bile yaranamaz insanoğlu avare

altın kaplı köşk olsa hepsi boş terane

yalnız kaldınmı anlarsın hayallerin virane

cok aldanmış gördüm hepsi bakar havaya

insanoğlu kuş değil bağlı durur karaya

uzaklara bakarken bir ayak girdi çukura

öğrendim bir adım bile önemli koşacaksan yoluna

güneş de uzaktır ama canını yakar ısısı

bazı zaman ağır olur ama kilitli olmaz kapısı

vazgeçmek neyse hayatta kaybetmek de aynısı

zaman geçer ömür biter anca çıkar sancısı

koruyabilirsen dengeni meydan okursun dağlara

uçurtmaların az gelir uçsuz bucaksız kırlara

bildiğinden dönme sakın aldanma aldanmışlara

kader bu şans değil felek bakmaz zarlara